Bielactwo jest chorobą skórną, która występuje u około 0,5-2% populacji. Choroba zazwyczaj ujawnia się między 10, a 30 rokiem życia.
Objawia się charakterystycznymi mlecznobiałymi odbarwieniami skóry. Podłoże choroby nie jest do końca znane uważa się, że ma podłoże autoimmunologiczne. Wyróżniamy bielactwo nabyte i wrodzone.
Bielactwo Nabyte
Wyróżnia się licznymi plamami o różnych kształtach z wyraźną granicą skóry zajętej chorobą. Bielactwo nabyte w 30% jest przekazywana genetycznie. Występuję często w parze z chorobami takimi jak Hashimoto, toczeń rumieniowaty, łysienie plackowate, cukrzyca, stwardnienie rozsiane i inne. Najczęściej plamy są umiejscowione na twarzy, rękach, narządach płciowych. Zazwyczaj choroba utrzymuje się przez całe życie.
Bielactwo wrodzone
Nazywane inaczej albinizmem. Zanik barwnika widoczny jest nie tylko na skórze. Zarówno włosy jak i skóra są praktyczne białe. Tęczówka oka ma bardzo blady odcień czasem bywa czerwona. Albinizm niestety wiąże się również z problemem dotyczącym wzroku, występuje nieprawidłowy rozwój siatkówki, silna krótko lub dalekowzroczność, astygmatyzm. Osoby chore są narażeni na poparzenia słoneczne ze względu na niedobór melaniny dlatego konieczny jest dobry krem z wysokim filtrem.
Diagnostyka
Podstawowym elementem diagnozy jest rozmowa z lekarzem oraz badania fizykalne. Przeprowadza się badania w kierunku innych chorób współistniejących. W przypadku osób z jasna karnacją niekiedy potrzebne jest użycie lampy Wooda. Jest ona źródłem promieniowania ultrafioletowego. W przypadku nie jasnego wyniku przeprowadza się badanie histopatologiczne.
Leczenie
Niestety nie opracowano jeszcze terapii która jest w stanie wyleczyć chorobę. Dotychczas terapia polega na miejscowym stosowaniu glikokortykosteroidy, o silnym działaniu inhibitorów kalcyneuryny oraz pochodnych witaminy D3.
Polecane kosmetyki
